(wolna przestrzeń)

См. также в других словарях:

• wolny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wolnyni, wolnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mogący postępować zgodnie z własną wolą, nieskrępowany narzuconymi przez kogoś innego zakazami, nakazami, regułami;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• luz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. luzzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolna, niezajęta niczym przestrzeń, wolne miejsce między jakimiś przedmiotami; dużo miejsca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć luz w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolna przestrzeń w terenie lub pomieszczeniu, którą można czymś wypełnić; obszar, teren, pole : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mało, dużo miejsca. Miejsca na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jama — ż IV, CMs. jamamie; lm D. jam 1. «dół, znaczne wgłębienie gruntu; loch, jaskinia, rozpadlina» Głęboka, przepaścista jama. Kopać jamę. Wpaść do jamy. ∆ techn. Jama skurczowa «pusta przestrzeń w odlewie powstała w czasie krzepnięcia odlewanego… …   Słownik języka polskiego

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• stulić — uszy «stać się potulnym, pokornym; przestraszyć się»: Z pośpiechem wybiegłem z tłumu. Między nami a nimi była wolna przestrzeń, jakieś trzydzieści metrów trzeba było przejść przez pusty plac. Najpierw – to pamiętam – dostałem kopniaka, uszy… …   Słownik frazeologiczny

• stulać — Stulić uszy «stać się potulnym, pokornym; przestraszyć się»: Z pośpiechem wybiegłem z tłumu. Między nami a nimi była wolna przestrzeń, jakieś trzydzieści metrów trzeba było przejść przez pusty plac. Najpierw – to pamiętam – dostałem kopniaka,… …   Słownik frazeologiczny

• dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …   Słownik języka polskiego

• plac — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «duża, wolna przestrzeń w mieście, powstała najczęściej przy zbiegu lub skrzyżowaniu ulic, zwykle otoczona zabudową architektoniczną; pełni różne funkcje, np. miejsca zebrań publicznych, postoju pojazdów, rynku… …   Słownik języka polskiego

• przelot — m IV, D. u, Ms. przelotocie; lm M. y 1. «przebycie jakiejś przestrzeni drogą powietrzną, lot nad jakimś terytorium; przelecenie, przelatywanie» Przelot samolotu. Przelot owadów, ptaków. Przelot nad Warszawą. 2. bot. «Anthyllis, roślina zielna z… …   Słownik języka polskiego

• przybitka — ż III, CMs. przybitkatce; lm D. przybitkatek 1. «nakładka z grubego kartonu lub wojłoku, służąca do ustalenia położenia ładunku prochowego w łusce oraz do jej uszczelnienia w chwili strzału» 2. «w licytacji: przez trzykrotne uderzenie w stół… …   Słownik języka polskiego